Een kamer in een grauw flatgebouw, ergens in een buitenwijk:
Een man.
En zijn laatste blikje bier.
De gordijnen zijn dicht. De televisie zendt alleen nog ruis uit.
Er is geen buitenwereld meer. Geen buitenwereld die hij nog wil zien. Die iemand nog wil zien.
Buiten is alleen nog chaos. Waanzin. Wanhoop. Overleven.
Dat heeft hij gedaan. De man. Theo.

Ik besef ten volle dat het de eerste weken niet makkelijk zal worden. Maar soms moet je de machine loskoppelen, om de patiënt de mogelijkheid te geven uit zichzelf wakker te worden.

Prometheus bracht ons het vuur. Wij richten ons op het vuur van nu.
Op dat wat ons kennis geeft, vooruitgang, eindeloze mogelijkheden.
En op wat er zou gebeuren als we dat vuur weer verliezen.
De grootste leugen van de waarheid is dat ze gevonden wil worden.

Tekst: Marian Pankow
Regie: Arne Sybren Postma
Spel: Hans Peter Ligthart
Productie: Arne Sybren Postma